سازه‌های معماری مدرن که جهان را به پیش می‌راند

انسان در اقصی نقاط جهان در حال ساخت‌وساز است. در سال‌های اخیر، مدیران و طراحان شهری در ساختن شهر‌ها و بنا‌ها از معماری به‌عنوان نوعی ابزار برای نیل به اهداف مختلف ازجمله تأثیرگذاری بر موقعیت و در موضوع رقابت بین شهری بهره بسیار برده‌اند.

همچنین ما شاهد افزایش ساخت بنا‌هایی هستیم که تعریف جدیدی از سازه‌های معماری مدرن ارائه می‌دهند؛ به‌ طوری‌که با نیم نگاهی به آن‌ها می‌توان فهمید که معماری تا چه حد می‌تواند موجب تحول شهر‌ها گردد. مدرنیته در قرن بیستم، طراحی معماری را تحت تأثیر خود قرار داده است. طراحی‌های برگرفته از مدرنیته در دل خود فنّاوری‌های نوین، روش‌شناسی‌های سنتی و برنامه‌ریزی هوشمند را دارد، به نحوی که موجبات طراحی ساختمان‌هایی را فراهم می‌آورد که علاوه بر ارضای نیاز‌های ساکنین آن، تعریف جدیدی از سبک زندگی شهری را ارائه می‌دهند.

طراحان عصر حاضر در هنگام ساخت بنا دو موضوع را سرلوحه کار خود قرار می‌دهند؛ اول، الهام از گذشته و دوم، حرکت به سمت افق‌های تازه جهان.
در اینجا به بررسی چند بنا که تعریف تازه‌ای از ساخت و ساز معماری ارائه می‌دهند، می‌پردازیم.

ساختمان شِد (Shed) (۲۰۱۹)

ساخته‌شده توسط دیلر اسکافیدیو، رنفرو و دیوید راک ول
نیویورک
ساختمان شِد به عنوان اولین مرکز هنری نیویورک و توسط دیلر اسکافیدیو و رنفرو و با همکاری گروه راک ول طراحی شد. این ساختمان دارای یک پوسته خارجی تلسکوپی و شش طبقه اختصاص یافته به فعالیت‌های فرهنگی من جمله انواع هنر‌های تجسمی و نمایشی است.

سطح بیرونی ساختمان توسط یک پوسته متحرک پوشیده شده که مشرف به محوطه می‌دانی مجاور بوده و فراهم‌کننده فضایی جهت کار‌های در مقیاس وسیع است. این مرکز هنری از کاخ تفریحی سدریک پرایس (Cedric Price) الهام گرفته شده و به معنای واقعی کلمه جایی برای همه انواع فعالیت‌های هنری می‌باشد و به این منظور اختصاص یافته است.

بنیاد لوئی وتون (Fondation Louis Vuitton) (۲۰۱۴)

بناشده توسط فرانک گهری
پاریس
بنیاد لوئی وتون سازه‌ای شگرف بوده که جایگاه ویژه‌ای در میان کار‌های ماندگار و سازه‌های معماری مدرن قرن ۲۱ دارد. این بنیاد در نزدیکی باغ آکلیماسیون (پارک مشهوری در غرب پاریس) در بولوئن واقع شده است.

فرانک گهری در طراحی اتود اولیه کار از مفاهیم معماری شیشه و باغ در اواخر قرن ۱۹ الهام گرفت. این بنا در حاشیه یک پارک آبی که برای همین پروژه طراحی شده است، ساخته شده و از مجموعه‌ای از آجر‌های سفیدرنگ مستور در پنل‌های بتن الیافی تشکیل شده و دورتادور آن را ۱۲ سازه بادبانی شکل شیشه‌ای احاطه کرده است. این بادبان‌های شیشه‌ای توسط یک سری تیر‌های چوبی پشتیبانی می‌شوند. این بادبان‌ها، نمای شفافی به بنا داده و القاکننده حس حرکت هستند و درعین حال موجب می‌شوند بنا، نمای آب و چوب و باغ را در خود انعکاس دهد. به علاوه این بادبان‌های شیشه‌ای باعث می‌شوند که با تغییر نور، نمای بنا نیز تغییر کند.

برج شانگهای (۲۰۱۵)

بناشده توسط گنسلر
شانگهای
برج شانگهای در مجاورت برج جین مائو و مرکز تجارت جهانی شانگهای و در قلب منطقه تجاری-اقتصادی لوجیازی واقع شده است. این برج توسط گنسلر بنا شده و با ارتفاع ۶۳۲ متر به عنوان بلندترین بنا در چین و دومین بنای بلند در جهان مطرح است.

این برج با تست تونل بادی ساخته شده و ادعا می‌شود که در طی طوفان می‌تواند بار باد را تا ۲۴% کاهش دهد. همان‌طور که گفته شد برج شانگهای بلندترین و چشمگیرترین بنایی ست که در آن منطقه در خط افق به چشم می‌آید و با نمای شفاف و مارپیچی که دارد، درواقع استاندارد‌های بالا و بسیار به‌روزی را که در ساختش به کار رفته را به رخ همگان می‌کشد.

کاربرد این استاندارد‌ها، نوید استراتژی‌های نوین شهرسازی در ساخت جامعه‌ای سبز را می‌دهد. این برج ۱۲۷ طبقه، فضا‌های متنوعی از جمله فضا‌های اداری کلاس A، فضا‌های تفریحی، فروشگاه‌ها، یک سالن کنفرانس، یک هتل مجلل و فضا‌های فرهنگی-رفاهی را در خود جای داده است. کشور چین به افتخار داشتن این برج، رتبه سه ستاره در بنا‌های سبز و گواهینامه پلاتینوم LEED را از سوی انجمن بنا‌های سبز ایالات متحده آمریکا دریافت نموده است.

برج خیابان پارک ۴۳۲ (۲۰۱۵)

ساخته شده توسط رافائل وینولی
نیویورک
برج خیابان پارک ۴۳۲، بلندترین برج مسکونی همیسفیر غربی است که توسط رافائل وینولی ساخته شده است. این برج عظیم ۹۶ طبقه، ۱۳۹۶ پا (معادل ۴۲۵. ۵ متر) ارتفاع دارد و نمای خاصی به چشم انداز آسمان منتهن بخشیده است. در ساخت این سازه، اصل لوله در لوله به کار رفته و از قاب‌های خمشی بتنی با قدرتِ بالا در مرکز و بیرون آن استفاده شده است. الگوی نمای این سازه، جابه جا در برخی طبقات قطع شده است تا در هنگام باد‌های شدید، جلوی شتاب دینامیک را بگیرد. همچنین تعدادی برانگیر در سطوح مکانیکی آن قرار گرفته‌اند که تعامل بین قاب‌های خمشی مرکزی و بیرونی را تسهیل می‌نمایند.

ساختمان براد (the Broad) (۲۰۱۵)

ساخته شده توسط دیلر اسکافیدیو و رنفرو با همکاری گنسلر
لس آنجلس
موزه هنر‌های معاصر لس آنجلس که توسط دیلر اسکافیدیو و رنفرو با همکاری گنسلر طراحی و در سپتامبر ۲۰۱۵ افتتاح شد.

این ساختمان از جمله سازه‌های معماری مدرن است که گواهی نامه طلایی LEED (مدیریت انرژی و طراحی محیطی) دارد. طرح این موزه، “حجاب و طاق” نام گرفته است و در آن، فضای گالری با فضای انبار مجموعه با هم تلفیق شده‌اند. در طرح این موزه، اهمیت زیادی به نور طبیعی و به حداقل رساندن استفاده از نور مصنوعی داده شده است و در آن، اتاق‌ها به نحوی طراحی شده‌اند که به نور طبیعی اجازه داده شود که به طور غیرمستقیم وارد ساختمان شده و به قسمت‌های مختلف بتابد.

کولوس (The Oculus) (۲۰۱۶)

ساخته شده توسط سانتیاگو کالاتراوا
نیویورک
اکولوس نیویورک سیتی که می‌توان آن را روح حقیقی نیویورک دانست، توسط سانتیاگو کالاتراوا که در سازه‌های معماری مدرن شهرت جهانی دارد، بنا نهاده شده است. اکولوس، به عنوان قطب جدید حمل و نقل در پایین منهتن و در محل مرکز تجارت جهانی اسبق واقع شده است. در طرح سانتیاگو کالاتراوا حدوداً ۱۱۵۰۰ تن فولاد سازه‌ای متشکل از درگاه‌ها، طاق‌ها و تیر‌های مایل به کار رفته که در کنار یکدیگر به سازه، نمای خاص آن را می‌بخشند. نمای ویژه این بنا که به شکل “یک پرنده پرگرفته از دستان یک کودک” است، القاکننده نوعی احساس‌امید آن هم در محلیست که قبلاً نوعی تراژدی در آن رخ داده است.

البفیلهارمونی هامبورگ (Elbphilharmonie Hamburg) (۲۰۱۷)

ساخته شده توسط هرزوگ و د مورون
هامبورگ
البفیلهارمونی در مرکز هافن سیتی هامبورگ واقع شده و یک مرکز اجتماعی-فرهنگی روزانه است که محلی‌ها و توریست‌ها در آن حضور دارند. در البفیلهارمونی یک هتل، چند آپارتمان شخصی و نیز سه سالن کنسرت که در مرکز مجموعه قرار دارد، واقع شده‌اند. از همه این‌ها گذشته، البفیلهارمونی یک پلازای عمومی مرتفع و سرپوشیده به مساحت بیش از ۴۰۰۰ متر مربع دارد که دورتادور آن را یک بالکن مدور گرفته که دید ۳۶۰ درجه به شهر هامبورگ دارد.

لوور ابوظبی (Louvre Abu Dhabi) (۲۰۱۷)

ساخته شده توسط جین نوول
ابوظبی، امارات متحده عربی
در قلب ابوظبی، گنبدی نقره‌ای رنگ می‌درخشد که می‌توان آن را ورژن جدیدی از لوور دانست. جین نوول با الهام از مفهوم مدینه (شهر‌های باستانی اعراب) یک “شهر موزه” سرپوشیده با گنبدی وسیع بر روی دریا طراحی کرد. در طرح این موزه تلفیقی از تکنیک‌های ساخت و ساز مدرن و طرح‌های سنتی به کار رفته است. از حدود ۸۰۰۰ سازه ستاره‌ای شکل فلزی برای ایجاد الگوی هندسی سقف لوور ابوظبی استفاده شده است. با حرکت خورشید در طی روز در آسمان، نور خورشید به لایه‌های گنبد هشت لایه نفوذ کرده و ایجاد یک منظره سینماتیک و بدیع بارش نور می‌نماید. ستون‌های نگهدارنده سقف به شکل مخفی کار شده‌اند تا حس شناور بورن سقف به بیننده القا شود.

کوپن هیل (Copen Hill) (۲۰۱۷)

ساخته شده توسط گروه بیارکه اینگلس
کوپنهاگن
کوپن هیل کوپنهاگن دانمارک که سابق بر این یک نیروگاه بوده، توسط گروه بیارکه اینگلس و شرکت معماری منظر SLA طراحی شده است. کوپن هیل که با نام آماگر باگ نیز شناخته می‌شود، یک نیروگاه تبدیل زباله به انرژی است که روی سقف آن، یک پیست مصنوعی اسکی، یک مسیر پیاده روی و دیوار‌های صخره نوردی تعبیه شده است که درواقع برگرفته از‌ایده بهینگی لذت‌گرایانه است. ویژگی بارز این بنا در بین دیگر سازه‌های معماری مدرن، این است که در کوپن هیل زباله‌ها به گرما و انرژی تبدیل شده و مورد مصرف شهروندان کوپنهاگن قرار می‌گیرد.